ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΦΟΠΟΥΛΟΣ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ! ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!
 (Μονόλογος σε στιγμές πολύ θλιβερές)
 Όταν καμμιά φορά, την τελευταίαν αυγή αντικρύσεις,
κ’ έξω απ’ τη θύρα σου, μ’ απογοήτεψη και φρίκη,
τον κρότο των συντριβομένων σου πλανών ακούσεις,
κι’ ούτε καιρός γι’ άσκοπες μεταμέλειες θα σου μένει,
στ’ άτονα βλέφαρά σου, που θα τα βαραίνει η οδύνη,
προσπάθησε μ’ αγάπη, με στοργή να περικλείσεις
το εξαίσιον όραμα, το μέγα όραμα αυτής της πόλης,
που αγάπησες τόσο πολύ, που λάτρεψες με πάθος.
...
Από τη συλλογή ΤΑ ΡΟΔΑ ΤΗΣ ΜΥΡΤΑΛΗΣ

(Πορτραίτο από το Φωτ.Αρχείο: © Γιάννη Δ. Βανίδη)