ΕΛΕΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΟΥ

... «Θα τη βαφτίσουμε λοιπόν στις είκοσι εννιά του μηνός στη Λαγουδιανή…» «Τι; Πώς; Τι θα πει Λαγουδιανή, μωρή κουμπάρα; Παναγιά η Λαοδηγήτρια είναι το σωστό όνομα. Άκου Λαγουδιανή… Σαν να λέμε δηλαδή η Παναγία των λαγών», διαμαρτυρήθηκε ο Χριστάκης. «Μα… μα…» ταλαντεύτηκε η Βασιλική, «κι όμως έτσι λέγεται, αυτό είναι το σωστό όνομα∙ ναι, Λαγουδιανή είναι και μη χολοσκάς, κουμπάρε, γιατί άμα θέλω εγώ σε βγάζω το παιδί σου το όνομα που θες εσύ. Μην το πω τελευταία ώρα Ανυσία, α!» Λούφαξε ο Χριστάκης κι η Παναγία, Λαοδηγήτρια ή Λαγουδιανή, των ανθρώπων και των λαγών, γέλασε στα νεφελώδη ύψη της και σήκωσε το άσπρο παχουλό της χέρι και τους ευλόγησε: τον πατέρα και τη μάνα και την κόρη, μα προπάντων την κουμπάρα. ...

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα ΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

(Πορτραίτο από το Φωτ.Αρχείο: © Γιάννη Δ. Βανίδη)