ΤΑΣΟΣ ΚΑΛΟΥΤΣΑΣ

... Η ευδία της επομένης δεν τον ξεγελούσε. Μέτρησε καμπόσα μικρά σκάφη, με πανί, μπροστά στο παλατάκι. Επειδή δεν μπορούσε να τα διακρίνει καθαρά με γυμνό μάτι, ξαναπήρε τα κιάλια. Η επιφάνεια της θάλασσας ασήμιζε μεριές μεριές· θαμπωτικές αντανακλάσεις σκορπίζονταν κι από τους ηλιακούς θερμοσίφωνες, στις ταράτσες ή στις στέγες των οικοδομών. Στο μεγάλο ακρωτήρι, που αναδιπλωνόταν στο βάθος, εντόπισε το λευκό μπαλόνι του ραντάρ. Στημένο εκεί, για να τους διαπερνά, με το αδιάκριτο και σαρωτικό του βλέμμα, νύχτα- μέρα. Καθώς έγερνε ο ήλιος, είχε την αίσθηση πως έσβηναν, το ένα μετά το άλλο, τα παραπλανητικά ξόμπλια της μέρας και μια ύπουλη σιωπή που εγκυμονούσε τον κίνδυνο απλωνόταν παντού. ..

Απόσπασμα από "Το  παρατηρητήριο" της συλλογής διηγημάτων 

 Το τραγούδι των σειρήνων

(Πορτραίτο από το Φωτ.Αρχείο: © Γιάννη Δ. Βανίδη)