ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΙΓΓΑΣ

...Της Σαλονίκης μοναχά τής πρέπει το καράβι. Να μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ από τη στεριά. Έγραψε ο Καββαδίας. Κι εσύ που έζησες τα φοιτητικά σου χρόνια εκεί, μην επιχειρήσεις να κοιτάξεις από τη μέση της ζωής σου εκείνη τη Θεσσαλονίκη που άφησες. Μην ξανάρθεις.
Δεν εννοώ, βέβαια, μια ολιγοήμερη επίσκεψη αναψυχής. Δεν προλαβαίνουν να ξεφτίσουν οι αναμνήσεις τόσο σύντομα – μάλλον συντηρούνται. Οι άλλοι τρέχουν στον Πύργο και το βράδυ στα Λαδάδικα. Εσύ λοξοδρομείς απ’ το παρόν, όπως ακριβώς λυγίζει η Μελενίκου και αλλάζει συνεχώς κατεύθυνση, κοντοστέκεσαι έξω απ’ τη Σχολή σου, περνάς από τα καφενεία της Αρμενοπούλου, μα οι ώρες της παραμονής τελειώνουν και σε βρίσκει η αναχώρηση ακόμα σε εποχή παρωχημένη...
Απόσπασμα από το βιβλίο «Της Σαλονίκης μοναχά…»

(Πορτραίτο από το Φωτ.Αρχείο: © Γιάννη Δ. Βανίδη)