ΑΠΟΛΥΜΕΝΗ ΠΕΤΡΑ
στο
Γιώργο Παλιαδέλη
1
Η Μπέμπα
Πετράκη καθόταν στην Παύλου Μελά. Στην αρχή της. Στην οικοδομή με τη ρελιέφ
πρόσοψη που είχε κτίσει ο αδελφός της, απέναντι από το υπόγειο του Άι-Γιάννη. Με τον Μίλτο
πηδούσαμε φωτιές τα καλοκαίρια όταν γιόρταζε ο άγιος. Κάθε Μεγάλη Παρασκευή, ο
Μίλτος και η μητέρα του έπιαναν θέσεις στο μπαλκόνι της Μπέμπας, με κεριά στα
χέρια. Στη διασταύρωση της Παύλου Μελά με την Παλαιών Πατρών συναντιόταν οι
Επιτάφιοι. Της Μητρόπολης και της Αγίας Σοφίας. Η συνάντηση ήταν το αποκορύφωμα
του σπαραγμού. Σταματούσαν οι ψαλμωδίες, και μέσα στη σιγή των πιστών, ο
Μητροπολίτης, με φωνή λυμένη από τον πόνο, έψελνε μόνος στη σιωπή του δρόμου.
(πώς εντυπώνονται στη μνήμη εικόνες, χωρίς να μπορείς να δικαιολογήσεις γιατί
αυτές και όχι κάποιες άλλες;) Ύστερα, οι δύο Επιτάφιοι συνέχιιζαν τις πορείες
τους, σαν δυο ξένοι που είχαν συναντηθεί τυχαία στο δρόμο. ...
Από τον
τόμο ΑΚΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΕΣΠΕΡΙΝΟΙ
(Πορτραίτο από το Φωτ.Αρχείο: © Γιάννη Δ.
Βανίδη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου