ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΡΤΙΝΙΔΗΣ

…

Θα πρέπει να είχαν ανάψει τα κινητά των πιστών κι η είδηση πως «έγινε θαύμα στη Μητρόπολη» έφερνε τους γείτονες τρεχάτους. Αρκετοί έμπαιναν ντυμένοι πρόχειρα κι ένας δυο με πιτζάμες και παλτά ριγμένα στους ώμους. Ακολούθησαν κι άλλοι, από μακριά. Πιθανώς ειδοποιούνταν πιστοί από τους γύρω ναούς –αγία Σοφία, αγία Θεοδώρα, άγιο Πρόδρομο, Γοργοεπήκοο ή Νέα Παναγία- να σπεύσουν στον Γρηγόριο τον Παλαμά. Οι πιστοί στον άγιο Δημήτριο είχαν μείνει με την επισημότητα του μητροπολίτη, του δημάρχου  και του νομάρχη, αλλά χωρίς θαύμα.

                Όσοι έφταναν παραμέριζαν βίαια τους προηγούμενους, να χορτάσουν κι αυτοί στην θέα του λεκιασμένου εικονίσματος. Περνώντας σκυφτοί μπρος από τα τηλεοπτικά συνεργεία, που συνέχιζαν τις μαγνητοσκοπήσεις, ορισμένοι δοκίμαζαν και να το αγγίξουν. Ο αρχιμανδρίτης είχε αφήσει τα χρέη του θυρωρού κι αγωνιζόταν να βάλει τάξη με την βοήθεια  του επιφανούς βουλευτή, που μούσκευε στον ιδρώτα το ακριβό του κοστούμι. ...

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα Ο ΘΕΟΣ ΦΥΛΑΕΙ ΤΟΥΣ ΑΘΕΟΥΣ

(Πορτραίτο από το Φωτ.Αρχείο: © Γιάννη Δ. Βανίδη)